Op Instituut Blankestijn voelde ik me begrepen en werd er écht naar mij geluisterd

Zeventien jaar oud was Marie-Pauline toen ze cum laude slaagde bij Instituut Blankestijn. Daarna ging ze studeren op de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ze staat nu op het punt om haar twee Bachelors (International Economics & Business en Fiscale Economie) cum laude af te ronden en haar Master te starten op de Universiteit van Oxford.

Marie-Pauline vertelt over haar middelbareschooltijd: Op mijn eerdere school waren leraren voornamelijk bezig met orde houden in plaats van lesgeven. Ik deed het grootste deel van het werk thuis en daardoor voelde een schooldag voor mij als tijdverspilling. Ik haalde hoge cijfers, maar het voelde alsof ik nooit vrij had en dit zorgde bij mij voor frustratie. De band tussen docenten en leerlingen was afstandelijk, leerlingen kregen vooral negatieve terugkoppeling en ik voelde me niet serieus genomen. Ik had het gevoel dat ik op school werd tegengewerkt, in plaats van ondersteund om het beste uit mijzelf te halen.

Respectvol met elkaar omgaan

Bij Instituut Blankestijn voelde ik me begrepen. De docenten gingen respectvol met leerlingen om en daarom hadden de leerlingen ook respect voor de docenten. Je had altijd het gevoel dat je het samen deed, dat je samen werkte aan een goed resultaat, zowel met de docenten als met alle andere leerlingen. Dat gaf een positieve sfeer. Instituut Blankestijn is kleinschalig, maar toch had ik het idee dat er meer mensen om mij heen stonden dan op de veel grotere school waar ik vandaan kwam.

Een nieuwe familie

Het was bij Instituut Blankestijn alsof ik thuiskwam en lid werd van een nieuwe familie. Hier kon ik mijzelf zijn. Kritisch denken werd gestimuleerd en als ik het ergens niet mee eens was werd er naar mij geluisterd en werd er doorgevraagd. Ik was vrolijk, voelde me helemaal op mijn gemak en ging iedere dag met plezier naar school toe.

Ik worstelde nog wel met mijn perfectionisme: een acht was niet goed genoeg en een 9,7 eigenlijk ook niet. Wekelijks werd er een uur ingeroosterd waarin ik daar met een docent over kon praten. Ik leerde dat het oké is om soms onzeker te zijn, dat ik me niet altijd hoef te focussen op wat niet goed gaat, maar dat ik mag genieten van alles wat er wel goed gaat.

Op mijn oude school kwam ik dagelijks uitgeput en gefrustreerd thuis en dan begon het werk eigenlijk pas. Op Blankestijn werkte ik hard en thuis was er ruimte voor ontspanning; ik zat vol energie en was altijd vrolijk zowel op school als daarbuiten. Dat ik zo goed in mijn vel zat zorgde ervoor dat ik het beste uit mijzelf kon halen en dat ik met een 8.6 gemiddeld mijn vwo-diploma haalde.

Mijn tijd op Blankestijn heeft veel in gang gezet. Ik heb veel geleerd van de bevlogen docenten en heb daarnaast een grote persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Blankestijn zorgde ervoor dat ik weer plezier had in het leren en ik leerde een balans vinden tussen het beste uit mijzelf halen en trots op mijzelf zijn. Het proces dat toen begonnen is, is steeds doorgegaan en heeft mij geholpen om mijn doelen ook na mijn middelbareschooltijd te bereiken. Ik ben iedereen van Instituut Blankestijn die hier deel van heeft uitgemaakt enorm dankbaar.