‘Op Instituut Blankestijn leerde ik onwijs hard werken’

Charly zat vorig jaar op een particuliere school. Daar zakte hij voor het havo-examen. Hij begon vol goede moed aan het nieuwe schooljaar, maar toen ging het opnieuw mis. In december 2015 ging hij naar Instituut Blankestijn. In een periode van een half schooljaar behaalde hij het havo- én het vwo-diploma.

Charly kijkt terug. ‘Op mijn vorige school mocht ik, nadat ik voor de havo gezakt was, vwo gaan doen, maar het ging niet goed. Ik deed na een tijdje niets meer en ik was een brutale aap die geen gezag erkende. Vaak was ik niet in de les, of ik zei dat ik naar de wc ging, maar dan liep ik een rondje door de school. Er moest echt iets gebeuren.’

Hij ging naar Blankestijn. ‘Ik zag het als een kans. Dit was een school waar ik geen vrienden had en waar ik blanco kon beginnen. Een week voor de schoolexamenweek kwam ik binnen en ik moest meteen aan het werk.’

Op Blankestijn was er niet meteen succes. ‘Die toetsweek ging niet zo goed, omdat ik weinig voorbereiding had gehad. Maar de leraren en meneer Van Heijningen hadden er vertrouwen in dat het goed zou komen en dat kwam ook uit. In de volgende SE-week haalde ik alleen maar voldoendes. Op een 5,2 voor wiskunde na, maar ook dat was eigenlijk een heel mooi cijfer: op de havo had ik nooit hoger dan een 4 gescoord!’

Hoe reageerden zijn ouders? ‘Ze waren onder de indruk na deze tweede toetsweek, maar nog niet helemaal overtuigd. Dat waren ze pas na de derde. Toen lieten ze me ook meer vrijheid en gingen ze minder pushen. De school heeft vanaf het begin vertrouwen in me gehad en gelukkig hadden mijn ouders dat uiteindelijk ook. Terecht dus: twee diploma’s.’

Charly kijkt niet alleen naar de resultaten, maar ook naar zichzelf. ‘Ik heb meer verantwoordelijkheidsgevoel gekregen. Tegenover mezelf, maar ook tegenover anderen. In de klas ben ik geen stoorzender meer of een clown. Leren is nog steeds geen hobby van me, maar het is wel leuker geworden.‘

‘Ik denk dat ik wel volwassener ben geworden. Je krijgt op Blankestijn alle kansen die er zijn, maar je moet er wel zelf wat mee doen. Eigenlijk moet je het gewoon willen. Maar als je op Instituut Blankestijn les hebt, ga je het vanzelf willen. In het begin keek ik de kat uit de boom, maar toen ik zag dat bijna alle leerlingen goed aan het werk waren, ging ik vanzelf meedoen.’

‘Dat komt ook door de leraren. Je merkt meteen dat ze heel veel voor je overhebben. Ze doen alles om je te helpen: ze komen terug op een vrije middag of op een vrije zaterdag om je bijlessen te geven, soms weken achter elkaar. Als mensen zo sterk in je geloven, wil je zelf ook wel aan het werk.’

‘Dat betekent ook dat ik offers heb gebracht. Ik had nooit gedacht dat ik een voetbalwedstrijd zou laten schieten voor school, maar dat heb ik op zaterdagen wel gedaan. Enkele weken voor de toetsweek stoppen met drinken, voor een toetsweek niet meer uitgaan – dat soort dingen. Je wordt op het Instituut aangesproken op je verantwoordelijkheden.’

Ziet Charly Instituut Blankestijn vooral als een school waarin hard gewerkt moet worden? ‘Ik ben ruim een half jaar leerling op Blankestijn geweest en ik vind het vooral een Instituut waar je gewaardeerd wordt en waar mensen rondlopen die jij ook waardeert. De docenten natuurlijk, maar ook de leerlingen. Ik heb aan dit jaar vrienden overgehouden die ik ook nog na dit jaar zal zien.’

‘Uiteindelijk zijn we toch allemaal dezelfde soort leerlingen: we streven ergens naar. Sommigen naar heel hoge cijfers, anderen hebben een kans gemist en die willen dat goedmaken. En het zijn gezellige mensen, die van uitgaan houden en dezelfde interesses hebben.’

‘Het is een mooi jaar geweest,’ zegt Charly glimlachend. ‘Ik heb hier een drive gekregen en daardoor heb ik in korte tijd onwijs veel bereikt. Instituut Blankestijn is een stimulerende school. Ik heb nog nooit zo hard gewerkt als hier.’